Ur. 24 X 1885 w Sompolnie, pow. kolski, jako syn zastępcy notariusza. Od 1895 był uczniem Miejskiego Gimnazjum Klasycznego w Kaliszu. W 1905 należał do przywódców strajku szkolnego, był przewodniczącym komitetu strajkowego.
Za zredagowanie i wręczenie w imieniu młodzieży ówczesnemu dyrektorowi gimnazjum Anisimowowi petycji m.in. z żądaniem szkoły z wykładowym językiem polskim został wydalony z klasy VIII. Wyjechał do Krakowa, gdzie w 1906 uzyskał maturę w IV gimnazjum. W l. 1906-1910 studiował polonistykę, pedagogikę i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1909 wyjechał na rok do Wiednia, gdzie był słuchaczem wykładów z logiki prof. Jodla. Już w Kaliszu brał udział w tajnych organizacjach młodzieży , stał na czele organizacji narodowej "Przyszłość", w Krakowie był członkiem "Zarzewia" i "Drużyn strzeleckich", a następnie "Znicza". W 1910 po zdaniu egzaminu nauczycielskiego został nauczycielem języka polskiego w prywatnych szkołach średnich b. Kongresówki. W l. 1910-12 pracował w 7-klasowej szkole handlowej w Koninie, 1912-15 w gimnazjum męskim i dwóch szkołach średnich żeńskich w Piotrkowie. W 1915 został dyrektorem gimnazjum męskiego w Ostrowcu (woj. kieleckie), w którym pracował do VII 1918. W l. 1918-19 przebywał w Krakowie przygotowując rozprawę doktorską, 9 VI 1923 uzyskał doktorat na podstawie pracy o Elżbiecie z Krasińskich Jaraczewskiej. W 1919 rozpoczął pracę w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, najpierw jako starszy referent, potem radca ministerialny (1920), wizytator seminariów nauczycielskich (1923), dyrektor departamentu (1928), a następnie podsekretarz stanu (od 31 VIII 1928). 14 IV 1929 został ministrem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego i na stanowisku tym pozostał do śmierci.
Jako minister dążył do usprawnienia i scalenia administracjiszkolnej, popierał rozwój szkolnictwa powszechnego, oświaty pozaszkolnej i szkolnictwa zawodowego, dążył do podniesieniapoziomu wykształcenia nauczycieli szkół powszechnych i średnich za pomocą różnego rodzaju kursów dokształcających. W 1930 ponownie uruchomił w Warszawie dwuletni Państwowy Instytut Nauczycielski dla najwybitniejszych nauczycieli szkół powszechnych. W czasie urzędowania tego wybitnego sompolnianina. powstały: Centralne Biuro Inwentaryzacyjne zabytków sztuki w Polsce (1927), Ukraiński Instytut Naukowy, Wyższa Szkoła Muzyczna, Instytut Propagandy i Sztuki; rozpoczęto prace nad opracowaniem statutu Akademii Literatury i Funduszu Kultury Narodowej.
Brał udział w Zjeździe Wychowańców Szkół Kaliskich 8-9 IX 1923. W 1930 na zjeździe w Kaliszu wygłosił mowę z okazji 25-lecia walki o szkołę polską. Opublikował Wspomnienie o Melanii Parczewskiej w pracy "Z dni ucisku. Szkice i obrazy" M. Parczewskiej (Wilno 1939). Autor pracy O nowy ideał wychowawczy ( Warszawa 1934), w której zamieścił m.in. "Wspomnienie z walki o szkołę polską”
Sławomir Czerwiński zmarł 4 sierpnia 1931 roku. Od dłuższego czasu cierpiał na kamienie żółciowe. Poddał się operacji i była nadzieja, że powróci do zdrowia i podejmię nadal pracę. Wbrew oczekiwaniom – śmierć położyła kres jego życiu.
Pogrzeb zmarłego ministra, odbył się z wielką uroczystością i w żałobnym kondukcie wzięli udział wszyscy dostojnicy Państwa, z polskim Prezydentem oraz Marszałkiem Józefem Piłsudskim na czele.
Na podstawie źródeł opracował Jacek Tymiński.
