Samotność to jeden z największych problemów polskich seniorów. W ślad za samotnością pojawiają się trudności związane z brakiem relacji międzyludzkich, np. poczucie braku bezpieczeństwa, bycia niepotrzebnym, nudy.
Do najczęstszych problemów należą:
- kłopoty ze zdrowiem (55%),
- utrata bliskich (46%),
- zakończenie życia zawodowego (28%),
- samotność/izolacja (17%),
- brak pieniędzy (14%),
- utrata samodzielności (13%),
- nuda (13%),
- brak poczucia bezpieczeństwa (12%),
- poczucie bycia niepotrzebnym (10%).
Pomoc z zewnątrz jest potrzebna, bo seniorzy sami sobie nie radzą z samotnością. Czas spędzają na oglądaniu telewizji, czytaniu, rozwiązywaniu krzyżówek. Pomoc z zewnątrz jest potrzebna, bo seniorzy sami sobie nie radzą z samotnością. Czas spędzają na oglądaniu telewizji, czytaniu, rozwiązywaniu krzyżówek.
Wiele osób po 80. czy 90. roku życia nie ma już ani rodziny, ani przyjaciół. Nie wychodzą z domu, nie mają z kim porozmawiać ani do kogo zadzwonić. Dopada ich apatia, brak apetytu oraz strach przed jutrzejszym dniem. Ta sytuacja diametralnie się zmienia, kiedy w życiu starszego człowieka pojawia się przyjazna i troskliwa osoba, która z uwagą potrafi go wysłuchać, odwiedza przynajmniej raz w tygodniu oraz systematycznie dzwoni, żeby spytać, jak się czuje i jak minął dzień.
Dać coś z siebie
Czasem myślimy o starości trochę sielankowo. Tak też często kreują ją media – roześmiani staruszkowie z pięknym białym uśmiechem, duży ogród, gromada wnuków. Rzeczywistość jednak jest inna.
Wiele osób w podeszłym wieku mieszka samotnie. Niekiedy jedyne na co mogą liczyć, to telefon od dzieci co kilka dni albo odwiedziny sąsiadki. Za każdym człowiekiem stoi inna historia. Zatrzymajmy się czasem obok starszej potrzebującej osoby. Pomyślmy o tym, że nawet kilka minut naszej uwagi może być dla niej cenniejsze, niż przypuszczamy.
